حضرت رقیه(س)-شهادت
دختری درد سرای بدنش
را پر کرد
لاله ی خون همه ی پیرهنش
را پر کرد
مصحفش از قلم کعب نی
آزرده شده
خط کوفی همه ی لوح تنش
را پر کرد
گل لبخند به باغ رخ او
پژمرده است
ترک سرخ عقیق یمنش را
پر کرد
آنقدر گفت پدر با سر
بی تن آمد
نفحه ی سیب فضای چمنش
را پر کرد
چون خدا خواست که گنجینه
ی پنهان باشد
خاک روی بدن بی کفنش
را پر کرد
موضوع: حضرت رقیه(س)،
